پیراهن چهل تریز: پیراهن گشاد و پرچینی که قد آن تا میان ساق پا می رسد. آستین های آن 2 تکه و مچ دار است. برای دوخت این لباس هشت تا 10 متر پارچه نیاز است.
پیراهن بر چاک: پیراهنی بلند و گشاد تا پایین زانو که در قسمت پایین گشادتر است و آستین بلند و بدون سردست دارد.
پیراهن معمول: پیران مردان سیستانی راسته و گشاد دوخته می شود، در جلو فاقد سجاف و از سر شانه شکافی مورب تا زیر سینه دارد.
جلیقه یا باسکت: نیم تنه هایی که به آن باسکت می گویند، یقه هفت دارد و رنگ آن مشکی است.
کت: تن پوشی که بر روی پیراهن به تن می کنند و امروز نیز در همه مناطق شهری و روستایی رواج دارد.
قبا: تن پوش مردانه بلندی بود که در زمستان می پوشیدند. جلو سینه و سرآستین را برای زیبایی بیشتر یراق دوزی می کردند. این لباس مخصوص افراد بسیار مرفه سیستان بود.